The Golden Ratio or Sectio divina

The golden section is a special phenomenon in God’s creation: it is a mathematical representation of the existence of an essential, personal relationship in God’s creation, which is characterised by a close and immutable coherence and agreement:
– the independence of the human spirit
– the relationship with God’s Holy Spirit
– and their unity through their origin in the
  divine spirit, the source of both.

The golden section is: the relationship between the human spirit and God’s holy spirit, which is the same as the relationship between the holy spirit and the divine universal spirit.
This relationship is represented by Jesus’ statement in John 14:6 :

“I am the way and the truth and the life; no one comes to the Father except through Me.”

In other words: No one (man, the small part) comes to the Father (the whole) except through Me (the big part).

Because of the ‘as above, so below’, this personal understanding also appears in God’s creation and attracts the attention of man in the form of the golden section, who vaguely recognises the essence of himself in it.

A similar relationship is sketched by Jesus in John 17:21 :

“That they all may be one, as thou art in me, and I in thee; that they also may be in us…”

© https://www.geestkunde.net

“Geometry is frozen music.”

– Goethe

I am One which transforms into Two
I am Two which transforms into Four
I am Four which transforms into Eight
After all of this, I am One

– Thoth

De dag is aan de lokroep van de horizon ontstegen,
de schoonheid van het universum in één simpele
vergelijking gevat. Langsheen Euclides’ elementen en
de illusie die elke beweging vergezelt – de time rate of
change = imaginair. Langsheen de schaduw van de maan,

een eclips, het sterrengoud van licht in een paar ogen
ontloken. Langsheen Newtons gedachten over de appel
die de vruchtbaarheden van deze wereld en planeten
onder gelijke wetten stelt, aan de hand van wiskundige
formules de werkelijkheid van het universum voorspelt –

toen duwde de ruimte me nog in mijn stoel. Langsheen
de spooky action at a distance en entanglement, nu niet
meer als Einsteins smoky mirror trick (er brak een storm
uit in mijn geest), maar als polarisatie van een foton, waarbij
elk meten het beeld van zijn verwikkelde tegenhanger verandert,

zoals de filosofie raakt aan de kwantumfysica, poëzie aan
wetenschappelijkheden over het mysterie van het heelal,
tijd en ruimte in een capsule van universele wetten vallend,
deeply connected, om een inkijk te geven in het tipje van de
grote sluier waarachter de werkelijkheid zich verbergt:

laserlicht, ultraviolet, quantum libet, op het punt waar woorden
te kortschieten, om te observeren direct. De wisselwerking tussen
interactie en elke uitwisseling van informatie, waarneming,
een interface tussen de wereld en ik. Duizelig en oneindig. Het
universum krankzinniger dan we kunnen denken.

© Inge Braeckman (Gluon − 29 januari 2016, BOZAR, Brussel)

Die zwei Parallelen

Es gingen zwei Parallelen
ins Endlose hinaus,
zwei kerzengerade Seelen
und aus solidem Haus.

Sie wollten sich nicht schneiden
bis an ihr seliges Grab:
Das war nun einmal der beiden
geheimer Stolz und Stab.

Doch als sie zehn Lichtjahre
gewandert neben sich hin,
da wards dem einsamen Paare
nicht irdisch mehr zu Sinn.

Warn sie noch Parallelen?
Sie wußtens selber nicht, –
sie flossen nur wie zwei Seelen
zusammen durch ewiges Licht.

Das ewige Licht durchdrang sie,
da wurden sie eins in ihm;
die Ewigkeit verschlang sie
als wie zwei Seraphim.

– Christian Morgenstern

[Parallèles]

On va, l’espace est grand,
On se côtoie,
On veut parler.

Mais ce qu’on se raconte
L’autre le sait déjà,

Car depuis l’origine
effacée, oubliée,
C’est la même aventure.

en rêve on se rencontre,
On s’aime, on se complète.

On ne va plus loin
Que dans l’autre et dans soi.

– E. Guillevic

[Evenwijdige lijnen]

Wij gaan, de ruimte is groot
we lopen zij aan zij,
we willen praten.

Maar wat de één vertelt,
weet de ander al.

Want sinds de oorsprong,
uitgewist, vergeten,
bleef het verhaal gelijk.

In een droom elkaar ontmoeten,
liefde en vervulling vinden.

Niemand komt ooit verder
dan in de ander en zichzelf.

– translation: Maurits Dienske

What is God? Length, breadth, height and depth.
…God is designated One to suit our comprehension,
not to describe his character.
His character is capable of division, He Himself is not.
The words are different, the paths are many,
but one thing is signified the paths lead to one Person. 
… He is immeasurable who hath made all things by measure;
and although He be immeasurable,
His very immensity must thus be ‘measured’.
…The thing is one,
and the effect is manifold, the operations are diverse.
And that one thing is ‘length’ because it is eternity;
‘breadth’ because it is love; ‘height’ because it is majesty;
‘depth’ because it is wisdom.

– St. Bernard of Clairvaux

Wie liefheeft, houdt van de liefde.
Welnu, van de liefde houden
vormt een dusdanige volmaakte circel
dat er geen einde komt aan de liefde.

– St. Bernard of Clairvaux

Ik
Ben
Die man
Verlaten
Spiegel in spiegels
Kijkend naar mij, naar mij kijkend
Spiegels in spiegel
Verlaten
Man die
Ik
Ben?

– drost effect (author unknown)

Ik
leef
op de
grens van de
toekomstige tijd
die me steeds een stapje voor blijft
terwijl het verleden mij achtervolgt als een droom.

– Fibonacci poem (author unknown)

Love
The one
Who helps you
Become someone
You’re never expected you’ll ever be
Stronger, deeper, positive, and brighter
Was once dormant
Then flourished
Full of
Life

– Tetractys poem (author unknown)

Niemals wirst Du
aus den anderen Dingen
die Einheit schaffen,
wenn nicht zuvor Du selbst
ein einiger geworden bist.

– Agrippa von Nettesheim (16th c. AD.)

Ten Sefirot of Nothingness
Their end is imbedded in their beginning
and their beginning is their end
like a flame in a burning coal.
For the Master is singular.
He has no second.
And before One, what do you count?

– Kabbalistic Book of Creation, Sefer Yetzirah

1514 AD.
Melencolia I, by Albrecht Dürer
The engraving shows an angel holding a compass in his right hand. This compass and the other implements are related to geometry, one of the seven liberal arts that form the basis of artistic creation, and with which Dürer tried to achieve perfection in his works of art.

14th c. BC.
Blind harpist
Limestone scene from the burial chapel of Paätenemheb, Sakkara.
Museum of Antiquities, Leiden
‘In ancient Egypt, the auditory sense was regarded as the epistemological basis for philosophy and science. This is represented by the blind harpist, whose proverbial wisdom comes not from the visual world of appearances, but from an inner vision of the metaphysical laws.‘
-Robert Lawlor, sacred geometry.