© Onderstaande tekstfragmenten komen uit
‘De Hele Olifant in Beeld: inzicht in het bestaan en de werking van Universele Wetten en de Gulden Snede‘, door Marja de Vries, 2007, Ankh-Hermes, Deventer, p. 226-264

Meer info over haar boek kan je vinden op
www.marjadevries.nl

Tekst

Een beeld van het grotere geheel kunnen we ons vormen dankzij zeven universele wetten. Deze wetten vinden we terug in verschillende wijsheidstradities.

De Wet van Eenheid
De Wet van Overeenstemming 
De Wet van Trilling
De Wet van Polariteit
De Wet van Ritme
De wet van Oorzaak en Gevolg
De Wet van Dynamische Balans

De Wet van Dynamische balans

(ook bekend als de Wet van Creatie) beschrijft de dynamische balans tussen twee schijnbaar tegengestelde maar complementaire principes die samen eenheid vormen. In essentie is dit de dynamische balans tussen het ‘mannelijk’ aspect (uitbreiding – naar buiten gericht) en het ‘vrouwelijk’ aspect (samentrekking – naar binnen gericht). De dynamiek van het ‘mannelijk’ aspect betreft de dynamiek van ‘energie’, die een eenheid vormt met de dynamiek van het ‘vrouwelijke’ aspect, die in essentie ‘vorm’ betreft. Deze wet maakt ons duidelijk dat energie en vorm een onscheidbare dynamische eenheid vormen.
Wanneer we ons realiseren dat de essentie van vorm niet statisch is, maar permanent onderhevig is aan verandering, wordt het duidelijk dat vorm niet los kan worden gezien van de daarmee samenhangende energie.

De zeven universele wetten beschreven in de hermetische filosofie en andere wijsheidstradities, beschrijven vooral de dynamiek van het ‘mannelijke’ aspect, namelijk ‘energie’.
Toch kent het universum ook een prachtige ordening wat betreft vorm waardoor alles zich ontvouwt volgens een ontzagwekkende schoonheid. Inzicht in de dynamische kant van vorm, dus het vrouwelijke aspect van deze eenheid, openbaart zich in verschillende wijsheidstradities als de wetmatigheden van de Heilige Geometrie. Heilige Geometrie, als het vrouwelijke aspect van de universele principes, gaat over de taal van vorm en biedt ons inzicht in de subtiele dans van de natuur, de creatieve kracht en de innerlijke werkingen van de natuur. De wetten van de heilige geometrie liggen ten grondslag aan de dynamische architectuur van het universum en bestaan net als de andere universele wetten gedurende de eeuwigheid, of wij ons daarvan bewust zijn of niet.

De wetmatigheden van de Heilige Geometrie vinden we in alle wijsheidstradities terug, niet als in geschreven vorm, maar wel als de essentie van bouwwerken en kunstvormen van alle tijden en culturen. Het lijkt daarom aannemelijk dat het inzicht in deze principes al zeer lang geleden bij vele verschillende culturen op veel verschillende tijden bekend was.
Maar bovenal kunnen we de prachtige wetmatigheden van de Heilige Geometrie overal om ons heen waarnemen in de vorm waarin energie zich uit in de natuur, van de vorm van het microscopische kleine tot de vormen van melkwegstelsels.

Centraal bij de Heilige Geometrie staat de Wet van Harmonische Verdeling, die ons vertelt dat het gehele universum een harmonisch geheel van ‘verhoudingen’ is en dat de eenheid en harmonie in het universum bestaan wegens de eenheid in de verhouding binnen veelheid. Deze unieke verhouding tussen het deel en het Geheel is ook bekend als de Gulden Snede verhouding.
De Gulden Snede creëert harmonie op basis van de unieke capaciteit om de verschillende delen van het Geheel zo te verenigen, dat ieder deel zijn eigen identiteit behoudt en toch harmonisch in het patroon van het Grotere Geheel past.

De harmonische verhoudingen, die zichtbare of hoorbare vormen creëren en die we ervaren als schoonheid of die ons ontroeren, zijn ook terug te vinden in ons eigen lichaam, waardoor we deel lijken te nemen aan hetzelfde ontwerp en we in principe een harmonisch onderdeel zijn van dit universele patroon.

De gehele wereld van verschijnselen is onderworpen aan de universele principes, dus zowel aan de universele wetten als aan de wetmatigheden van de Heilige Geometrie.

Staart kameleon
(Foto © Igor Siwanowicz)

Tong van vlinder
(Foto © David Linstead)

De Wet van Trilling

vertelt ons dat natuurlijke beweging van energie de weg is van de minste weerstand is, zodus dat een maximaal resultaat wordt verkregen bij een minimum aan inspanning.
De universele principes van de Heilige Geometrie vertellen ons dat de vorm van deze natuurlijke beweging van energie de Gulden Snede-spiraal is. De Gulden Snede-spiraal is het pad waarlangs creatie plaatsvindt. De Gulden Snede-spiraal creëert een vorm die voortdurend kan blijven groeien, zonder dat de vorm verandert, waardoor op elke schaal, van heel klein tot heel groot, dezelfde vorm steeds weer opnieuw aanwezig is. Daarom behoudt deze vorm de relatie tot zichzelf.

De Wet van Dynamische balans

vertelt ons dat het creatieve proces wordt gekenmerkt door een ontwikkeling in een bepaalde richting. Deze ontwikkeling in een bepaalde richting is enkel mogelijk doordat er een zeker onbalans bestaat in het dynamische evenwicht tussen de twee tegengestelde krachten (mannelijk/energie/buitenwaarts – vrouwelijk/vorm/binnenwaarts). Zou die onbalans er niet zijn, zou het creatieproces zichzelf enkel eindeloos herhalen). Deze asymmetrie in energie heeft een harmonieuze evolutionaire ontwikkeling tot gevolg wanneer de onbalans bij het dynamische evenwicht overhelt naar de kant van het vrouwelijke integrerende principe.

De Gulden Snede-verhouding, waarbij het dynamische evenwicht overhelt naar de kant van het vrouwelijke integrerende aspect, is de optimale verhouding voor groei.

Het vrouwelijk aspect binnen de Wet van Dynamische Balans, is niet enkel integrerend, samentrekkend, naar binnen gaan, het tegenovergestelde van het mannelijk aspect van uitbreiding en naar buiten gaan. Maar is tegelijkertijd ook de verbinding, samenvoeging en integratie van deze beide schijnbaar tegengestelden, zodat ze samen een geheel vormen. Het vrouwelijk principe dat de relatie vormt tussen twee tegengestelde principes, de relatie tussen het deel en het Geheel, tussen eenheid en verscheidenheid.

Het is dit verbindend, integrerend aspect van de vrouwelijke energie dat ons als individuen verbindt met onszelf en met elkaar, maar ook ons verbindt met het leven als Geheel, met de Natuur, met onze Aarde en met alles in het Universum. Dit grootse verbindend aspect, wordt in vele tradities en culturen symbolisch weergegeven als Moeder Aarde, Pacha Mama, godin Shakti, godin Sekhmet, Shekina.

Inzicht in de Wet van Dynamische Balans komen we in veel tradities tegen in de taal van vorm. De taal van vorm, die gekenmerkt wordt door de vrouwelijke beweging naar binnen toe, gericht op het centrum, is de taal van beelden en symbolen. Deze taal werkt op een dieper niveau dan de taal van de woorden. Bewust of onbewust kunnen we de taal van beelden en symbolen daarom ervaren als een toegang tot de niet-fysieke wereld en  kan ons in contact brengen met informatie uit ons onderbewustzijn, ons innerlijk ’weten’.

Volgens vele wijsheidstradities heeft onze ziel de feilloze gave om in harmonie van de Gulden Snede-verhoudingen onze eigen essentie te herkennen. Zo schrijft de neo-platonist Plotinus (204-270 n.Chr.) in zijn werk ‘Enneads’:

“…het is iets dat met de eerste oogopslag wordt waargenomen, iets dat de ziel herkent als afkomstig van oude kennis, het verwelkomt en ermee in harmonie treedt. …Onze interpretatie is, dat de ziel… wanneer zij iets verwants aan zichzelf ziet, gegrepen wordt door een ogenblikkelijke verrukking, …en zich opnieuw opent voor een gevoel van de eigen essentie en van alles dat daaraan verwant is.”

– ‘The Essential Mystics. The Soul’s Journey into Truth’, door Andrew Harvey

In andere woorden,

“voor onze ziel is de Gulden Snede-verhouding
een herinnering aan eenheid en dat ervaren we
als het herkennen van schoonheid.”

Omdat de harmonische verhoudingen van de Heilige Geometrie ten grondslag liggen aan alle vormen in de natuur en dus overal in de natuur aanwezig zijn, kan onze ziel ook in de natuur geraakt worden door schoonheid en kan het waarnemen van de natuur ook een sleutel tot ons eigen innerlijk zijn. Op een vergelijkbare manier kunnen we geraakt worden door dezelfde harmonische verhoudingen die aanwezig zijn in muziek, kunst of architectuur.

Omdat de unieke eigenschappen van de Gulden Snede-verhouding niet alleen eenheid creëren in de verhouding tussen verschillende delen, maar ook eenheid in de verhoudingen tussen de delen en het Geheel, kunnen deze verhoudingen ons onbewuste verlangen naar heelheid raken. Wanneer we bijvoorbeeld de schoonheid van de natuur aanschouwen, een tempel of kathedraal binnengaan, gebouwd volgens de Heilige Geometrie, kan dat een gevoel van heiligheid of van thuiskomen in ons oproepen.

Op deze manier kunnen ontwerpen, die de universele orde en harmonie weerspiegelen, ons helpen om in contact te komen met onze eigen essentie en daarom wordt de Heilige Geometrie beschouwd als brug tussen de wereld van de geest en de materie, tussen hemel en aarde.

Orkaan. Foto © Mike Trenchard/NASA

Poolstorm op Saturnus. Foto NASA’s Cassini

De Gulden Snede-verhouding crëert ‘eenheid in verhoudingen’. Door deze eenheid in verhoudingen binnen het universum kennen alle delen een gelijke verhouding tot elkaar en blijft bovendien de relatie tussen alle delen met het oorspronkelijk Geheel behouden. Hierdoor is er een harmonische resonantie tussen alles wat bestaat in het universum mogelijk.
De dynamische taal van vorm gaat niet om absolute maten of aantallen, maar om vormen in relatie tot elkaar.

Pythagoras en Plato beschouwden Heilige Geometrie niet als gewone wiskunde, maar als een diep inzicht in een ordening die aan de natuur ten grondslag ligt, en die een inherent bewustzijn kent.

De Gulden Snede-verhouding verbindt zo letterlijk en symbolisch iedere nieuwe generatie met de vorige generatie, waardoor er een continuïteit in verhoudingen blijft bestaan, waardoor het Geheel in feite altijd ergens in het deel aanwezig is. Het bezit dus de unieke capaciteit om een harmonie te creëren die de verschillende delen van het Geheel zo verenigt, dat ieder deel zijn eigen identiteit behoudt en toch harmonisch in het patroon van het Grotere Geheel past. Het verbindt dus alle levende wezens en dus ook ons mensen met al het andere en herinnert het ons bovendien aan onze eigen relatie met het Geheel.

Een ander bijzonder kenmerk van de Gulden Snede-verhouding is dat het noch een begin noch een eind kent.
De spiraalbeweging breidt zich naar buiten toe, steeds verder uit tot in het oneindige grote. En naar binnen gericht, wordt de spiraalbeweging tot in het oneindige steeds kleiner zonder ooit nul te worden. Zo kunnen we de Gulden Snede-spiraal beschouwen als een verbinding tussen het eindige en het oneindige, als rechtstreeks verbinding tussen de fysieke wereld en de oneindige Bron waaruit alles voortkomt.

(Foto © Matt Spinner)