Een plaats tussen (voorbij) ‘tijd en ruimte’, waarvoor verwante begrippen (manifestaties) zoals Kwantumvacuüm, Nulpuntveld, Swabhavat, Prana, levenskracht, Tetragrammaton, Universeel Denkvermogen, anima mundi, wereldziel, wereldgeest, eenheidsbewustzijn, ki, Chi, Kundalini, psi-vermogens, Akasha-veld, Zero Point Field (Z.P.F.), Aether, vril en tachyonenergie worden gebruikt.

In het Akasha-veld, vormen ‘Ruimte – Tijd – Materie’ één drie-eenheid, die wel onderscheiden maar niet gescheiden kan worden.

Akasha (Sanskriet). Het woord betekent ‘schitterend’, ‘schijnend’, ‘lichtgevend’. Het vijfde kosmische element, de vijfde essentie of ‘kwintessens’, door de oude stoïcijnen aether genoemd. Het is echter niet de ether van de scheikunde, dit is slechts één van zijn lagere delen.

In de brahmaanse geschriften wordt ‘åkåßa’ gebruikt als de kosmische geest-substantie, het reservoir van het Zijn.
Het Hebreeuwse Oude Testament verwijst ernaar als de kosmische ‘wateren’.
Het is een universele en substantiële ruimte.

Er wordt gezegd dat het het ‘ultieme register’ is met alle informatie van levende wezens, het ‘Akasha-record’ genoemd. Volgens de theosofie houdt de ‘Akasha’ een verslag bij van alle voorkomende gedachten, woorden en daden, terwijl ze ingeprent worden in de ‘Akasha’ (Ether).
Het concept vertoont gelijkenis met het collectief onbewuste van Jung en met het kosmische, collectief bewustzijn.
In het Hindoeïsme wordt deze ‘Akash tattva’ beschouwd als het oorspronkelijke natuurlijke element Ether, waaruit de andere vier (vuur, water, aarde en lucht) zijn voortgekomen.

“Alle waarneembare materie komt van een primaire substantie, die alle ruimte vult, de akasha of de lichtgevende ether, en waar de Prana of scheppende kracht het leven aanroept, in een oneindige cycli van dingen en fenomenen.“

– Nikola Tesla (1856-1943), uitvinder – natuurkundige

is een subtiele energievorm, die als een soort vloeistof door alle materiële dingen heen stroomt en daarbij de materiële wereld uit zichzelf schept. Samen met de andere Platonische lichamen creëert het de geometrische interne structuren van een atoom.

Indien het universum gevormd wordt uit slechts één enkele substantie, Ether, dan is vorm het middel en de enige manier om de fysieke wereld te voorzien van schijnbaar afzonderlijke verschijningen van individuele materiële dingen. Omdat de substantie zelf zich niet van zichzelf kan onderscheiden. Vandaar dat de geometrische vormgeving van de ether de spil vormt in de tot standkoming van de materiële wereld.

De gehele schepping is het gevolg van ether vibraties, net zoals de Oosterse hindoeïstische kosmologie spreekt over de Ohm-klank als de vibratie die de fysieke wereld schept.

De Egyptenaren noemden materie “bevroren muziek”, als resultaat van muzikale vibraties van de Ether.

Materie is het brandpunt van een vibratie in een zee van energie genaamd, de Ether.

Ether is de klassieke term voor het medium van de geest. Volgens de oude Grieken was het de substantie waaruit het licht voorkwam. In de griekse mythologie is de god Aether de ziel van de wereld. Dit hemelse, tegenover het aardse geplaatst, wordt door de vedische cultuur onderschreven waarin de ether als de hemel, ook wel ‘akasha’ wordt genoemd, het eerste element in de schepping dat in de evolutie voorafgaat aan de elementen van het vuur, de aarde, het water en de lucht.
De Hoogste Persoonlijkheid van God in de vedische theologie mag, volgens de Bhâgavata Purâna 11.5: 19 b.v., worden beschouwd als de personificatie van de ether en mag, als een element, worden beschouwd als de vertegenwoordiging van de superziel, zoals bij de Grieken.
De Chinezen, met name de neo-confucianisten, noemen de ether qi en zien het als de basis voor het ontstaan van de schepping en als datgene waarin die ook weer oplost. Naar de weg der menselijke deugd moet volgens hen de vertroebeling van de ether worden opgeheven.

“Volgens de kwantumfysica bestaat onze fysieke realiteit alleen wanneer deze wordt geobserveerd (deeltjestoestand) en dat de materie terugkeert naar pure energie wanneer niemand oplet (golftoestand).”

“Ons universum zou wel eens holografisch van aard kunnen zijn. Een impliciete orde in het universum, een eenheid op een dieper niveau die zich naar buiten toe ontvouwt als gescheiden dingen.“

– David Bohm (1917-1992) kwantum-natuurkundige

EEN KOSMOTHEANDRISCHE

wereldbeeld gaat er van uit dat we leven binnen één dynamische werkelijkheid waarin het goddelijke, het kosmische en het menselijke op elkaar betrokken zijn en elkaar toebehoren. Bij de mens staan die drie dimensies bekend als respectievelijk de geest, de ziel en het lichaam. Deze drie dimensies kunnen niet los van elkaar worden beschouwd, maar kunnen uitsluitend in hun samenhang worden ervaren door de mens met een actieve ontvankelijkheid, vanuit gewaarzijn.

FRACTAL

is een recursief geometrisch patroon dat oneindig herhaald wordt op verchillende schaalgroottes. Zie bv. bronchiën van het menselijk lichaam. Wanneer we inzoomen op een fractalobject zien we dat het patroon van het object op macro-niveau herhaald wordt op micro-niveau ongeacht hoe diep we inzoomen.

CHAOSTHEORIE

heeft het bestaan ontdekt van een 4 tal basale kosmische attractoren: het punt, de cyclus, de torus en de vreemde attractor. De attractor kan het best omschreven worden als de kracht in de natuur die orde schept uit chaos. De chaos wordt aangetrokken tot de attractor en creëert een verborgen orde. De attractoren in de chaostheorie vormen de kracht die de Griekse filosoof Aristoteles ‘entelechie’ (doelgerichtheid) noemde. Het doel dat de gebeurtenissen naar zich toe trekt.

HOLOGRAFISCH PARADIGMA

Het universum is als een reusachtige opslagplaats van verschillende elektromagnetische frequenties die meerdere werkelijkheidsniveaus tegelijk definiëren. Het brein decodeert (volgens de Fourieranalyse) slechts één kanaal uit deze brij van elektrostatische frequenties van het universum en construeert hieruit haar innerlijke representatie van de werkelijkheid.

KWANTUMBREINTHEORIE

Het bewustzijn is niet het “Epifenomeen”, het resultaat van hersenactiviteit. Het brein is als een grote antenne of ontvanger van een universeel bewustzijn dat alom aanwezig is in het universum.

HADO-THEORIE

Omdat elk fenomeen van oorsprong resoneerde energie is, kunnen we de substantie veranderen door de vibratie ervan te veranderen.

HADO-EFFECT

Hado is een intrinsiek vibrerend patroon op het atomaire niveau in alle materie, de kleinste energie-eenheid. Haar basis is de energie van menselijk bewustzijn.

IMPLOSIEFYSICA

vertelt dat het zelfbewustzijn Licht is dat de materiële wereld schept. Zou dit universele bewustzijn, dat sommige ook ‘God’ noemen, het nulpunt of stiltepunt in de Ether kunnen zijn, de fractal-attractor in de chaostheorie die al het Licht van het universum naar zich toe trekt – waar alles Eén is?

FOTONEN

zijn pulsen van elektromagnetische energie. Wanneer atomen energie absorberen of afgeven, wordt de energie overgedragen in de vorm van fotonen. Een foton is een impuls die door het ether / nulpuntsenergieveld reist.

NULPUNTENERGIE

Een ruimtesegment kan leeg zijn van materie, maar het is nooit vrij van energie of, beter gezegd, energie dragende velden. De volstrekt lege ruimte is zelfs gevuld met een verscheidenheid van complexe velden. Het zijn velden in het kwantumvacuüm – de oceaan van energie die zich tot in de verste uithoeken van het heelal uitstrekt. De energieën van het kwantumvacuüm zijn intrensiek niet waarneembare (in weerwil van hun waarneembare effecten). Om die reden worden ze ‘virtuele’ energieën genoemd. Virtuele vacuümenergieën fluctueren rond hun laagst mogelijke waarde, dat wil zeggen, de restwaarde die zelfs nog bij het absolute nulpunt (-273°C) aanwezig is. Ze worden daarom ook nulpuntenergieën genoemd, en hun veld nulpuntenenergieveld. (Zero-point field of ZPF)

Het nulpuntenergieveld is in alle opzichten fundamenteel. Zonder dit veld zou alle uit atomen opgebouwde materie niet in ons unversum kunnen bestaan en zouden planeten niet in stabiele banden rondom hun zon draaien.
De communicatie van de wereld voltrekt zich niet in Isaac Newtons zichtbare domein, maar in de subatomaire wereld. Cellen en DNA communiceren door middel van trillingsfrequenties.

De hersenen nemen de wereld waar en registreren haar via pulserende golven.
Aan het universum ligt een substructuur ten grondslag die in essentie een registratiemedium voor alles is, waardoor alles met alles kan communiceren. Mensen zijn onlosmakelijk met hun omgeving verbonden. Levend bewustzijn is geen op zichzelf bestaande entiteit, maar draagt bij aan de coherentie (orde) in de rest van de wereld.
Het menselijk bewustzijn beschikt over ongelooflijke vermogens, bijvoorbeeld om onszelf en de wereld te genezen en haar in zekere zin zo te maken als wij wensen.

“Op een dag, wanneer we de ether, de wind, de getijden en de zwaartekracht hebben bedwongen, zullen we . . . de energieën van liefde gaan aanwenden. Dan zal op die dag voor de tweede keer in de geschiedenis van de wereld de mens het vuur hebben ontdekt.

Hoe verder we in de materie doordringen, door middel van steeds krachtiger methoden, des te meer raken we verward door de onderlinge afhankelijkheid der delen. Elk element in de Kosmos is voortgekomen uit alle andere elementen. Het is onmogelijk in dit netwerk te snijden of dit te isoleren zonder dat het aan alle kanten gaat rafelen.

De moderne fysica is er niet langer zeker van of wat ze in handen heeft zuiver energie is, of zuiver gedachte.”

– Pierre Teilhard de Chardin (1881-1955),
paleontoloog, pater jezuïet en theoloog

Ster-tetraëder

Kubus van Metatron

Isotropische vector matrix

Verinnerlijking

Eén van Teilhards de Chardin’s stellingen is dat de natuur kan ‘verinnerlijken’, een term die uit de mystiek afkomstig is. De materie beschikt namelijk over een ‘binnenkant’, die hij ook wel het ‘psychisme’ noemt. Alle verschijnselen in de wereld herbergen dit psychisch element, zij het in verschillende concentratie. Deze verinnerlijkende energie is volgens Teilhard de stuwende kracht van de evolutie. Ze heeft geleid tot drie ‘geboorten’: de kosmogenese (het ontstaan van het heelal), de biogenese (de sprongmutatie van levenloze tot levende stof) en de noögenese (de sprongmutatie naar zelfbewustzijn toe). Met de noögenese ontstaat het verschijnsel mens, de soort die door biologen Homo sapiens genoemd wordt.

De klaarblijkelijke verschillen tussen deze stappen vergelijkt Teilhard de Chardin als het verwarmen van een vaste stof: eerst wordt de stof alleen warmer, het smelten volgt pas na verloop van tijd. De vloeistof gedraagt zich heel anders dan de eerdere vaste stof, maar bestaat uit dezelfde moleculen. Voor de overgang naar de gasfase geldt hetzelfde.

Omegapunt

Door de kracht van de verinnerlijking is de soort Homo sapiens volgens Teilhard de Chardin uitgestegen boven het dierlijke niveau. Dat wil zeggen dat de mens als denkend wezen met zijn mogelijkheid tot reflectie in staat is de kosmos én zichzelf te overstijgen. Maar deze nieuwe levensvorm is niet het einde van het evolutieproces. Volgens Teilhard de Chardins beschouwingen is de mensheid op weg naar een steeds hechter wordende sociale eenheid.

Een eerste stap op deze weg is al gezet. Als eerste soort is de mens erin geslaagd vanuit zijn ontstaansgebied in verschillende stromen de wereld te koloniseren, zonder in verschillende soorten uiteen te vallen.

Tot een volgende stap worden we uitgenodigd door het gegeven dat de wereldbol wel onbegrensd is (je kunt in een bepaalde richting altijd verder) maar niet oneindig (verdergaan betekent op een gegeven moment over een weg gaan die je eerder ging). Uiteindelijk zal die ontwikkeling volgens Teilhard de Chardin uitmonden in een evolutionair moment dat hij het Omegapunt noemt.

Christogenese

Hier komt volgens Teilhard de Chardin de christelijke leer om de hoek kijken: het Omegapunt is volgens hem de toestand van de door Christus verloste mensheid. De mensen hebben zich zodanig verinnerlijkt dat zij het mystieke lichaam van Christus zijn geworden. Dat is volgens hem pas mogelijk nadat de schepper zichzelf aan het evolutieproces onderhevig maakt, door mens te worden in de vorm van Jezus Christus. Teilhard noemt dat christogenese. Krachtens Zijn onderdompeling in de schoot der wereld, zijn de grote wateren der materie, zonder huivering, met leven geladen. En tegelijkertijd is door de aanraking met Christus het heelal één onoverzienbare Hostie geworden. 

Het morele kwaad wordt door Teilhard de Chardin gereduceerd tot een noodzakelijk kwaad, een “evolutionair afvalproduct”. De zonde is in zijn ogen de menselijke ervaring van de Veelheid. Veelheid is bij Teilhard een term voor de dynamische toestand waarin het evolutieproces nu eenmaal noodzakelijkerwijs verkeert. Het doel van de evolutie is het Punt Omega, een toestand waarin de Schepping door het proces van verinnerlijking volledig met de Schepper is verenigd. Maar zolang die ultieme Eenheid niet is bereikt is er Veelheid.

– Pierre Teilhard de Chardin (1881-1955),
paleontoloog, pater jezuïet en theoloog